Dag 1: Welle - Ernen

Vroeg uit de veren deze ochtend! Wekker stond om 4:30 en de ambitie was om rond 5:00 te vertrekken. Uiteindelijk was het bijna halfzes toen we de deur van de Kerkveldstraat dicht trokken, klaar voor deze lang geplande reis. 
Onze eerste etappe brengt ons naar Zwitserland, als tussenstop naar Italië. 
 

Na alle dakkoffer perikelen, besloten om het toch maar zonder dakkoffer te doen. Uiteindelijk een goeie beslissing. Het zorgt voor een iets geruster gemoed bij ondergetekende, en ook al zat de wagen hierdoor aardig vol, ik ben overtuigd dat we de goede keuze gemaakt hebben. 

Eenmaal de Brusselse ring (toen lag iedereen al lang terug in slaap … 😴) voorbij tikten de kilometers aardig aan, maar steeds onder een dreigend wolkendek. Het begon al vrij snel te regenen, en dat was slechts een voorbode van het weer dat ons vandaag te wachten stond. Slechts sporadisch kregen we de zon eens te zien.

Van file bleven we aanvankelijk gespaard, enkel Basel verliep wat stroef, mede door onophoudelijk zware regenval. Maar ook al hadden we relatief weinig pauzes, ons verwacht tijdstip van aankomst werd steeds later. Reden: grote files aan de Gotthardtunnel. Dit bevestigde alleen maar dat mijn plan om niet de tunnel in te duiken maar de bergpas over te rijden, de goeie keuze was. Alleen lieten de weergoden ons nu definitief in de steek. Bovenop de regen, kwam er ook nog dichte mist bovenop bij een aangename temperatuur van … 6 graden. Laat het ons de charme van de Alpen noemen 😉

Tussen de regen en de mist toch nog enkele plaatjes kunnen schieten. 
 

James Bond strasse: decor van Goldfinger, achtervolgingsscene met Sean Connery in zijn onafscheidelijke Aston Martin. 

De Rhône gletsjer (die jammer genoeg niet meer te zien was): in dit aanvankelijk kleine watervalletje van smeltwater vindt de gelijknamige rivier zijn oorsprong om uiteindelijk de tweede grootste rivier te zijn die uitmondt in de Middellandse zee na … de Nijl. 

Hotel Belvedere, iconisch herkenningspunt langs de Furka pas. Jammer genoeg hult de achterliggende bergwereld zich in de mist. 

Maar zie, hoe dichter bij onze bestemming, hoe meer zon en hoe hoger de temperatuur. In de verte hier trouwens de Weisshorn, 1 van de kloeke vierduizenders van de Alpen (4505m)

Op het terras van onze charmante B&B konden we uiteindelijk helemaal overschakelen in vakantiemodus. Een Valanaiske voor Laura en een colake voor mezelf, dat hadden we wel verdiend. Ondertussen konden we genieten van de stralende zon en warme temperaturen. 
 

De avondplannen zijn beperkt: hapje eten, warme douche en ik denk dat het hier vlug stillekes zal zijn. Hopelijk goed uitgeslapen voor het letterlijke hoogtepunt van de reis: richting 3000m hoogte om de Aletsch gletsjer te bezoeken. Iets waar ik al lang naar uit kijk. 
 

Bis morgen!